สำนักงานกิจการยุติธรรม แนะนำความรู้ เรื่อง ที่ดินวัดจัดการอย่างไร
สำนักงานกิจการยุติธรรม แนะนำความรู้ เรื่อง ที่ดินวัดจัดการอย่างไร
ที่ดินของวัด คือ ที่ดินที่มีความเกี่ยวข้องกับวัดในรูปแบบต่างๆ ทั้งที่เป็นพื้นที่ตั้งวัด ที่ดินที่เป็นกรรมสิทธิ์ของวัด และที่ดินที่มีการอุทิศผลประโยชน์ให้แก่วัด ซึ่งทั้งหมดได้รับการคุ้มครองพิเศษจากกฎหมายเพื่อรักษาไว้เป็นสมบัติทางศาสนาอย่างถาวร ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 มาตรา 33 ที่ดินของวัดแบ่งออกเป็น 3 ประเภทหลัก คือ :
ที่วัด : หมายถึงบริเวณที่ตั้งวัดและเขตแดนของวัดนั้น รวมถึงพื้นที่ที่ใช้สำหรับกิจกรรมทางศาสนา เช่น อุโบสถ วิหาร กุฎี และสิ่งปลูกสร้างต่างๆ ภายในวัด
ที่ธรณีสงฆ์ : ธรณีสงฆ์ หมายถึง ที่ดินที่เป็นของวัด ที่ธรณีสงฆ์ไม่ใช่ที่ซึ่งเป็นวัดหรือบริเวณวัด แต่เป็นที่ดินซึ่งพุทธศาสนิกชนผู้มีใจศรัทธายกให้เป็นของวัด ถือเป็นสมบัติเป็นกรรมสิทธิ์ของวัด ซึ่งวัดจะได้รับผลประโยชน์จากที่ดินนั้น
ที่กัลปนา: กัลปนาสงฆ์ อันได้แก่ที่ดินซึ่งผู้มีจิตศรัทธาอุทิศผลประโยชน์อันเกิดจากที่ดินให้แก่วัด แต่ไม่ได้มอบกรรมสิทธิ์ถือครองให้แก่วัด หมายความว่าเจ้าของยังคงเป็นเจ้าของที่ดิน แต่อุทิศผลประโยชน์ที่ได้จากที่ดินให้แก่วัด
วัดมีฐานะเป็นนิติบุคคล เจ้าอาวาสเป็นผู้แทนของวัดในกิจการทั่วไป มาตรา 37 (1) เจ้าอาวาสมีหน้าที่บำรุงรักษาวัด จัดกิจการและศาสนสมบัติของวัดให้เป็นไปด้วยดี มาตรา 40 วรรคท้าย การดูแลรักษาและจัดการศาสนสมบัติของวัด ให้เป็นไปตามวิธีการที่กำหนดในกฎกระทรวง และกฎกระทรวงการดูแลรักษาและจัดการศาสนสมบัติของวัด พ.ศ. 2564 วางหลักว่า วัดสามารถให้เช่าที่วัดที่กันไว้สำหรับเป็นที่จัดประโยชน์ ที่ธรณีสงฆ์ ที่กัลปนา หรือสิ่งปลูกสร้างได้เอง เว้นแต่ การให้เช่ามีกำหนดระยะเวลาเกินสามปี จะกระทำได้ต่อเมื่อสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติเห็นชอบ และได้รับอนุมัติจากมหาเถรสมาคม
อ่านเพิ่มเติม
ที่มา Facebook สำนักงานกิจการยุติธรรม